Woningstichting PWS Rotterdam
Gemeente Rotterdam
T.a.v. de heer M. Pastors
Postbus 70012
3011 AD ROTTERDAM
Rotterdam, 17 augustus 2004-09-13
Ref. DHJ/sjp
Geachte heer Pastors,
Sinds een aantal maanden wordt in het Rotterdamse
de discussie gevoerd over spreidingsbeleid en het weren van kansarme groepen
op de Rotterdamse woningmarkt. Inmiddels zijn we in de fase beland, waarin het
collegebeleid (Rotterdam Zet Door) tot uitvoering wordt gebracht; uiteraard is
op het punt van huisvesting de medewerking van de corporaties gewenst en
gevraagd.
Graag wil ik middels deze brief de opvattingen
van PWS over dit onderwerp aan u uitleggen.
PWS bestaat dit jaar 90 jaar. Wij zijn opgericht
om huishoudens met lage inkomens van een woning te voorzien. In dit opzicht
hebben we een reputatie hoog te houden. Uiteraard is de wereld om ons heen
veranderd. Onze doelstelling is verbreed en PWS richt zich steeds meer op een
dwarsdoorsnede van alle Rotterdammers die graag in de stad willen wonen. Maar
nog steeds hebben wij het voorzien in de huisvestingsbehoefte van lage
inkomensgroepen én anderen die een kwetsbare positie op de woningmarkt innemen,
hoog in het vaandel staan.
Een andere belangrijke pijler in onze
strategische visie, is dat PWS wil sturen door middel van het productaanbod.
Door nieuwbouw, maar ook door het aankopen en opknappen van oudere panden, voegt
PWS kwaliteit toe aan de stad. Daarbij kijken we heel precies naar wat onze
klanten van ons vragen. PWS bouwt woningen waarin mensen willen wonen. En
hiermee ontstaat dynamiek op de woningmarkt. PWS onderkent de problematiek van
de grote stad. Onveiligheid, overlast en vandalisme komen ook in onze wijken
helaas voor. Als verhuurder voelen wij ons verantwoordelijk voor het realiseren
van een aangenaam woonklimaat en werken wij aan wijken met toekomstwaarde. Het
tegengaan van ongewenst woongedrag, het aanpakken van overlast en het oplossen
van onveilige situaties behoort tot onze 'corebusiness' en jaarlijks besteden
we vele tonnen, zoniet miljoenen, aan gebiedsbeheer, veiligheid en
leefbaarheid. In de afgelopen jaren heeft PWS honderden panden van louche
verhuurders opgekocht met de bedoeling deze gesaneerd terug te brengen op de
markt. Voor woningzoekenden met een verslavingsprobleem of met psychische
stoornissen zoeken wij met zorginstellingen naar passende woonvormen met
begeleiding. Als antwoord op dit probleem verwijs ik naar de hoogte van het
initiatief Flexibel Wonen, dat wij samen met twee collega-corporaties hebben
opgepakt.
Kortom: de stad gaat ons aan het hart en wij dragen een flinke steen bij om Rotterdam tot een goede woonstad te maken. Het voorstel om door middel van het introduceren van een inkomenseis bepaalde groepen woningzoekenden te weren, kan ons echter niet bekoren. Uw voorstel is, om aan huishoudens van buiten de stad de eis op te leggen dat ze minimaal 120% van het minimumloon moeten verdienen als ze zich in Rotterdam willen vestigen. De veronderstelling is, dat hiermee kansarme groepen geweerd worden. En dat daarmee de stad Rotterdam gebaat is. Langs deze weg zou ook regionale spreiding gerealiseerd kunnen worden. PWS heeft ernstige bezwaren tegen het op deze manier doorvoeren van een inkomensdrempel. Ik noem de drie belangrijkste argumenten:
- Inkomen is niet bepalend voor het woongedrag van mensen.
- Het probleem wordt hiermee niet opgelost; het grootste deel van de probleemgroepen in de stad komt binnen via het illegale circuit.
-
Hoewel wij onderschrijven dat het goed is voor de stad dat er meer
koopkrachtigen worden aangetrokken, willen wij toch eerder sturen via de
voorraad dan via woonruimteverdeling.
Als woonruimteverdeling al wordt gehanteerd als
sturingsinstrument, dan ligt het veel meer voor de hand om specifieke complexen
te benoemen, waar extra zorg bij inplaatsing geboden is. In die gevallen zou
zelfs een reeks van extra criteria gehanteerd moeten kunnen worden. Dan gaat het
ook om het gedrag en de criteria die veel meer betrekking hebben op het gedrag
van de betreffende huishoudens zoals bijvoorbeeld het al dan niet sleutelen op
straat, het hebben van niet meer dan 1 huisdier en noem maar op. In
kwetsbare gebieden zouden corporaties dan het weer het lef moeten hebben om op
grond van een aantal sociaalmaatschappelijke gedragskenmerken, bepaalde
individuen te weigeren.
Laten we het onder ogen zien: Rotterdam is een
metropool en heeft dus ook de problemen die daarbij horen. Partijen moeten hun
verantwoordelijkheid nemen om de situatie voor iedereen leefbaar te houden, dat
houdt in dat er ingegrepen wordt waar het fout gaat. Door politie en justitie,
door zorg- en onderwijsinstellingen én door de huisbaas.
Het invoeren van een simpele inkomenseis,
waardoor woningzoekenden buiten de boot gaan vallen, is voor PWS als sociaal
verhuurder een onacceptabele en onbevredigende uitkomst van een lastige
maatschappelijke discussie.
Hoogachtend
Ir. D.H.J. Sligman
Directeur-Bestuurder