Rotterdam _ Het drietal praat op het moment met corporaties om een experiment in een achterstandswijk te starten waarbij sloop en nieuwbouw van vooroorlogse woningen wordt vervangen door het verhuren van de huizen voor honderd euro per maand.

De huur kan zo laag zijn omdat corporaties hun planmatig onderhoud niet meer uitvoeren en bewoners zelf de handen uit de mouwen gaan steken bij het onderhoud van de woning. Een begeleidingscommissie moet toezien dat het experiment in goede banen wordt geleid.

Het drietal heeft al een Rotterdamse wijk op het oog waar het experiment van start zou kunnen gaan. In Nieuw Crooswijk staan honderden woningen op de nominatie te worden gesloopt. Tegelijkertijd groeit in deze wijk de weerstand tegen de grootschaligheid van de sloopoperatie. Dit is volgens het drietal een ideale omgeving voor het experiment.

Investeren

De winst van het experiment ligt volgens de initiatiefnemers dat het geld dat corporaties en gemeente besparen door niet te slopen en te bouwen, kan worden geïnvesteerd in de wijk. Daarbij moet worden gedacht aan maatregelen als het opknappen van de woonomgeving maar vooral aan zaken als kinderopvang, scholing, opvoedingsondersteuning en begeleiding bij het zoeken naar werk. De maatregelen moeten worden opgesteld in overleg met de huurders, scholen, spotclubs en het sociaal maatschappelijk werk.

Juiste middel?

Het plan voor het experiment is ontstaan omdat bij het drietal steeds meer twijfel is ontstaan over nut en noodzaak van sloop in de oude stadswijken. ,,De herstructurering haalt veel overhoop en heeft, vooral voor de huurder, nogal wat negatieve gevolgen,'' zegt Emirto Rienhart. ,,Sloop en nieuwbouw in achterstandswijken is ook een bijna autonome koers geworden waarbij niemand meer afvraagt of het wel het juiste middel is.''

Volgens Rienhart richt men zich te eenzijdig op kwaliteitsgroei van de woningvoorraad, waardoor de sociale volkshuisvesting steeds duurder wordt. Hierdoor verslechtert de positie van de huurder. Bijvoorbeeld omdat de huur van de vervangende woning vaak hoger ligt dan die van het huidige huis. Hierdoor heeft de bewoner minder te besteden en ontstaan er welzijnsachterstanden en zijn er minder mogelijkheden tot participatie in de samenleving. Vincent Gruis: ,,Voor het geld dat een gezin kwijt is aan een hogere huur hadden de kinderen naar een sportvereniging gekund of had collegegeld kunnen worden betaald.''

Het drietal vraagt zich dan ook af wat de huurder heeft aan het gedwongen wonen in een huis dat aan de nieuwste stand van de techniek voldoet wanneer hij niet meer volledig kan deelnemen aan de samenleving.